تاندونیت عضله سوپراسپایناتوس

تاندونیت عضله سوپراسپیناتوس یک بیماری شایع و ناتوان‌کننده است که پس از میانسالی شیوع بیشتری پیدا می‌کند. این بیماری یکی از علل شایع درد شانه است. تاندون سوپراسپایناتوس در فضای زیرآکرومیال قرار دارد و بخشی از عضلات روتاتور کاف(چرخاننده کتف) است. استفاده بیش از حد از تاندون سوپراسپایناتوس از عامل اصلی مستعد کننده این بیماری است. تاندون سوپراسپایناتوس روتاتور کاف اغلب در نتیجه فشارهای مکرر و اضافه بار در طول ورزش یا فعالیت‌های شغلی دچار آسیب شده و باعث ایجاد تاندونیت می شود. این تاندون معمولاً هنگام عبور از سوپراسپایناتوس  بین آکرومیون و سر استخوان بازو، زیر آکرومیون گیر می‌کند.

تاندونوپاتی سوپراسپایناتوس  چیست؟

عضله سوپراسپایناتوس  در حفره سوپراسپایناتوس  پشت استخوان کتف قرار دارد. این عضله به تاندون سوپراسپایناتوس  متصل است – یک نوار فیبری ضخیم از بافت که این عضله را به مفصل شانه متصل می‌کند. این تاندون بخشی از روتاتور کاف است. عملکرد این عضله  تسهیل حرکت بازو به سمت بالا است. هنگامی که آسیب یا جراحتی به تاندون وارد شود، به آن تاندونوپاتی سوپراسپایناتوس  گفته می‌شود.

میانگین سن شروع این عارضه در دهه ۵۰ زندگی است که به دلیل دژنراسیون یا تغییر شکل در طول فرآیند طبیعی پیری رخ می‌دهد. با بالا رفتن سن تمام تاندون‌های روتاتور کاف با ضعیف‌تر شدن عضله شروع به ضعیف شدن می‌کنند. بیماران دیابتی بیشتر مستعد ابتلا به این بیماری هستند. همچنین این بیماری یکی از علل شایع درد شانه در ورزشکاران رشته های ورزشی پرتابی و حرکات مکرر بالای سر است (تنیس یا بدمینتون زیرا شامل بالا بردن مکرربازوها بالاتر از سطح شانه است). گیرافتادگی تاندون علت اصلی تاندونوپاتی سوپراسپایناتوس  است که می‌تواند به دلیل بارگذاری ساب آکرومیال باشد. سایر علل شامل اضافه بار روتیتور کاف و عدم تعادل عضلانی است.

علل و ویژگی‌های تاندونیت سوپراسپایناتوس :

همانطور که در بالا ذکر شد، استفاده بیش از حد علت اصلی  تاندونیت سوپراسپایناتوس است. افراد مبتلا به این بیماری ممکن است درد پیشرونده زیر دلتوئید داشته باشند و با دور کردن، بالا بردن یا فعالیت مداوم بالای سر بدتر شوند. همچنین ممکن است حساسیت و احساس سوزش در اطراف شانه وجود داشته باشد. درد در بازو و پشت شانه هنگام حرکت دادن بازو به سمت بالا مانند تکان دادن دست برای کسی احساس می‌شود. درد ممکن است به قسمت جانبی بالای بازو انتشار یابد یا در بالا و جلوی شانه انتشار یابد. فعالیت‌های بالای سر معمولاً درد را بدتر می‌کنند. در ابتدا، درد فقط در حین فعالیت احساس می‌شود، اما در مراحل بعدی حتی در حالت استراحت نیز می‌توان درد را تجربه کرد.

اگر بیمار موارد زیر را بیان کند، می‌تواند نشان دهنده‌ی یک آسیب تاندونی سوپراسپایناتوس مزمن باشد:

درد با حرکت دست به سمت جلو یا بالاتر از شانه احساس می‌شود.

بیمار در حرکات مقاومتی ابداکشن(دورکردن جانبی دست) و خم شدن به جلو، به ویژه با هل دادن و حرکات بالای سر، احساس ضعف می‌کند.

بیمار به دلیل درد، به ویژه هنگام دراز کشیدن روی شانه‌ی آسیب دیده و عدم توانایی در خوابیدن، در شب به سختی می‌خوابد.

بیمار در حرکات ساده مانند شانه کردن مو، پوشیدن پیراهن یا رساندن دست به بالای ارتفاع شانه مشکل دارد.

بیمار دامنه حرکتی محدودی در شانه دارد.

شانه ممکن است در لمس گرم باشد و ممکن است در قسمت قدامی-خارجی احساس سنگینی و پری داشته باشد. علاوه بر این، قوس حرکتی می‌تواند باعث درد بین ۷۰ تا ۱۲۰ درجه ابداکشن شود. بیمار ممکن است از درد، التهاب، کاهش دامنه حرکتی، قدرت و فعالیت عملکردی شکایت داشته باشد.

درمان تاندونیت سوپراسپایناتوس :

رویکرد محافظه‌کارانه، اولین مرحله در درمان این بیماری است که اجتناب از فعالیت‌هایی که ممکن است بیماری را تشدید کنند،  استفاده از گرما و سرما و انجام تمرینات کششی و استفاده از دارو برای کاهش التهاب و درد را شامل می شود.

روش بعدی درمان، تقویت عضلات و تاندون‌هایی است که بخشی از سوپراسپایناتوس را تشکیل می‌دهند. فرد مبتلا به این بیماری به دلیل ضعف تاندون‌ها نمی‌تواند به راحتی گذشته بازو را حرکت دهد. برای غلبه بر این مشکل، تمرینات تقویتی و تمریناتی که دامنه حرکتی شانه را افزایش می‌دهند، تجویز می شود. تمرینات درمانی برای بازسازی و تقویت تاندون‌های تحلیل رفته در سوپراسپایناتوس  مؤثر هستند.

هنگامی که قدرت شروع به بازگشت می‌کند و بازو می‌تواند بدون مشکل زیادی حرکت کند، بازگشت تدریجی به فعالیت‌های روزمره توصیه می‌شود. دوره درمان تا بهبودی، ممکن است بین دو تا چهار هفته طول بکشد، تا آن زمان بازگشت کامل به فعالیت‌های عادی توصیه نمی‌شود. این زمان برای افرادی که ورزش می کنند و یا دارای شرایط شغلی خاص هستند که دستها را زیاد بالای سر می برند، افزایش می یابد..

پرسش و پاسخ در مورد تاندونیت عضله سوپراسپایناتوس

۱) در صورت ابتلا به تاندونیت عضله سوپراسپایناتوس  از چه مواردی باید اجتناب کنم؟

هنگامی که دچار پارگی عضله سوپراسپایناتوس  هستید، باید از انواع حرکات با دامنه حرکتی شدید که شانه‌هایتان را درگیر می‌کند، خودداری کنید. هنگام انجام تمرینات با استفاده از شانه آسیب دیده دامنه حرکتی محدود شده و تا قبل از دامنه درد انجام شود.

۲) چگونه می‌توانم از تاندونیت عضله سوپراسپایناتوس جلوگیری کنم؟

پیشگیری اولیه باید به عنوان بخش اساسی درمان تاندونیت عضله سوپراسپایناتوس در نظر گرفته شود. آموزش بیماران در مورد خطرات ناشی از آن می‌تواند در جلوگیری از پیشرفت تاندونیت عضله بسیار مفید باشد. به ورزشکارانی که در پرتاب و سایر ورزش‌های بالای سر فعالیت می‌کنند، همراه با کارگرانی که فشار مکرر به شانه وارد می‌کنند، باید دستورالعمل‌هایی در مورد تکنیک‌های گرم کردن خوب، روش‌های صحیح تقویت شانه و درک صحیح از تمام علائم هشدار دهنده تاندونیت اولیه داده شود.

تاندونوپاتی سوپراسپایناتوس سه مرحله دارد:

مرحله ۱

این بیماری عمدتاً بیماران زیر ۲۵ سال را تحت تأثیر قرار می‌دهد و با التهاب حاد، خونریزی در روتاتور کاف(عضلات چرخاننده کتف) و ادم مشخص می‌شود. در این مرحله با برخی درمانهای غیر جراحی درمان امکان پذیر است.

مرحله ۲

این بیماری گروه سنی ۲۵ تا ۴۰ سال را تحت تأثیر قرار می‌دهد که در صورت درمان نشدن مرحله ۱ ایجاد می شود. در این مرحله تاندون روتاتور کاف فیبروز شده که معمولاً به هیچ درمان سنتی پاسخ نمی‌دهد و نیاز به جراحی دارد.

مرحله ۳

این بیماری عمدتاً افراد بالای ۴۰ سال را تحت تأثیر قرار می‌دهد. وقتی این وضعیت شروع به پیشرفت می‌کند، ممکن است منجر به اختلالات مکانیکی تاندون روتاتور کاف و تغییرات در قوس کوراکوآکرومیال همراه با پوکی استخوان در آکرومیون قدامی شود. در این مرحله، در صورت پیشرفت بیماری باید جراحی وترمیم انجام شود.

۴) علائم مختلف تاندونیت سوپراسپایناتوس چیست؟

تاندوینیت سوپراسپایناتوس  عمدتاً باعث درد و حساسیت موضعی در قسمت جلویی شانه می‌شود. ممکن است هنگام بلند کردن دست احساس درد و سفتی یا هنگام پایین آوردن دست از بالا، احساس درد کند. علائم اولیه می‌توانند خفیف باشند. بنابراین، بیماران معمولاً در دوره اولیه به دنبال درمان نیستند. در حالیکه در مراحل اولیه میتوان با دارو و تمرینات ورزشی مخصوص آسیب را درمان کرد.

برخی از علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

درد جزئی هم هنگام انجام فعالیت‌ها و هم در هنگام استراحت وجود دارد.

درد از جلوی شانه به سمت کنار بازوی منتشر می‌شود.

درد ناگهانی هنگام بلند کردن اجسام

ورزشکاران ورزش‌های بالای سر ممکن است هنگام پرتاب توپ احساس درد کنند. وقتی مشکل تشدید می‌شود، علائم افزایش می یابند، مانند:

درد هنگام خواب شبانه

از دست دادن حرکت و همچنین قدرت

۵) چقدر طول می‌کشد تا التهاب تاندون عضله سوپراسپایناتوس بهبود یابد؟

حداقل زمان لازم برای بهبودی التهاب تاندون عضله سوپراسپایناتوس دو تا چهار هفته است و برخی موارد مقاوم به درمان چندین ماه طول می‌کشد. در مراحل اولیه، باید سعی کنید تورم و التهاب را کاهش یابد. سپس با انجام تمرینات ورزشی کششی و تقویتی مخصوص عضلات روتیتور کاف آسیب را درمان شود.

تمرینات ورزشی برای اصلاح تاندونیت سوپراسپایناتوس

۱-چرخش خارجی شانه

چرخش خارجی شانه  یک تمرین عالی برای تقویت عضلات چرخاننده شانه و بهبود پایداری شانه یخ‌زده است. برای انجام این تمرین، به یک کش مقاومتی مثل کش پیلاتس یا پاور باند نیاز است.

یک سر کش را به یک جسم ثایت محکم کرده و سر دیگر آن در دست خود نگه دارید. آرنج خود را در زاویه ۹۰ درجه و استخوان بازوی خود را نزدیک بدن نگه دارید. به آرامی ساعد خود را در برابر مقاومت کش به سمت بیرون بچرخانید، سپس به حالت اولیه برگردید. این تمرین را برای ۲-۳ ست ۱۰-۱۵ تکراری روی هر بازو تکرار کنید.

۲-انقباض کتف

در این تمرین عضله infraspinatuse منقبض می شود که یکی از عضلات روتیتور کاف و کمکی سوپراسپایناتوس  بوده و  ضعف یا تغییر شکل آن ثبات شانه را به خطر انداخته و در معرض تاندونیت قرار می دهد. تقویت  این عضله فشار روی مفصل شانه و خطر تاندونیت را کاهش می دهد.

با شانه‌های شل بنشینید یا بایستید. تیغه‌های شانه خود را به هم فشار دهید، انگار که می‌خواهید یک مداد را بین آنها نگه دارید. این انقباض را به مدت ۵ تا ۱۰ ثانیه نگه دارید، سپس رها کنید. ۲ تا ۳ ست ۱۰ تا ۱۵ تایی انجام دهید.

۳-کشش تیغه شانه

کشش تیغه‌های شانه می‌تواند به کاهش تنش و بهبود دامنه حرکتی شما کمک کند. صاف بایستید یا بنشینید و دست‌هایتان را در کنار بدن قرار دهید. به آرامی شانه‌های خود را به عقب و پایین بچرخانید و تیغه‌های شانه خود را به هم فشار دهید. این حالت را به مدت ۱۵ تا ۳۰ ثانیه نگه دارید و ۲ تا ۳ بار تکرار کنید.

۴-کشش بازو با بدن ضربدری

کشش بازو با بدن ضربدری، عضلات پشت شانه و بالای بازو را هدف قرار می‌دهد. برای انجام این کشش، بازوی آسیب‌دیده خود را در امتداد بدن خود قرار دهید و با استفاده از دست مخالف خود، آن را به آرامی به سینه خود نزدیک کنید. کشش را به مدت ۱۵ تا ۳۰ ثانیه نگه دارید و ۲ تا ۳ بار روی هر بازو تکرار کنید.

۵-پارو زدن با کش مقاومتی

پارو زدن با کش مقاومتی نه تنها تمرینی برای تقویت عضلات اطراف مفصل شانه است، بلکه یک تمرین عالی برای افراد سابقه آسیب دیدگی در عضلات و مفصل شانه است. کش مقاومتی را به یک جسم ثابت در ارتفاع سینه ببندید. یک سر کش را در هر دست بگیرید، برای ایجاد کشش به عقب بروید و زانوهای خود را کمی خم کنید. کش الاستیک را به سمت سینه خود بکشید و تیغه‌های شانه خود را به هم فشار دهید. به آرامی کشش را رها کنید و این حرکت را برای ۲ تا ۳ ست ۱۰ تا ۱۵ تایی تکرار کنید.

۶-انقباضات ایزومتریک شانه

انقباضات ایزومتریک شانه تمرینات ملایم و کاربردی هستند که به حفظ قدرت عضلات شانه بدون اعمال فشار زیاد بر مفصل کمک می‌کنند. بنشینید یا بایستید و بازوهایتان را در کنار بدن قرار دهید. کف دست‌هایتان را با کمی مقاومت به دیوار یا چارچوب در فشار دهید. ۵ تا ۱۰ ثانیه در این حالت بمانید و ۲ تا ۳ ست ۱۰ تا ۱۵ تایی تکرار کنید.

۷-حرکات پاندولی دست آسیب دیده

این تمرینات برای روتیتور کاف های شانه بسیار مفید هستند. برای انجام آن کنار یک میز ایستاده دست خود را به میز تکیه داده خم شوید و با دست آسیب دیده بشکل پاندول دایره بزنید، چپ به راست حرکت دهید و سپس جلو عقب حرکت دهید. این تمرینات را در ۳ ست با ۱۵ تکرار انجام دهید.